ColaboraciónsOpiniónPremio Literario M. Tremiñá

Alicia viaxa para resolver un conto

Relato de Paula Domaica Prieto terceira no premio no VIII Concurso Literario de Lingua Galega do Mercado Medieval de Tremiñá-Veigamuíños na categoría de 0 a 11 anos

Alicia non era unha nena calquera. Aquela nena de ollos verde claro, de 9 anos, pelo largo e marrón e con moita alegría era unha gran lectora, e de todos os contos que lera Brancaneves era o preferido.

Alicia aparte de ler moito, era meiga.

Entón un día Alicia decidida fixo un conxuro para meterse no conto de Brancaneves.

Alicia apareceu vestida de Brancaneves e gritou aos catro ventos a canción de cinco lobitos.
Alicia miraba para os lados, sabíase de memoria o conto pero non o viu, nin oiu a reina chillar cando se enterou de que Brancaneves era a mais guapa do reino.

Alicia decidida saltou como puido o muro e comezou a investigar.
Primeiro topouse cun cervatillo que se chamaba Manchitas. Manchitas explicaralle a Alicia que unha bruxa capturara a todas as personaxes dos contos e só deixaría libres aos animais.

Só quedaban moi poucos personaxes vivos dese conto como os sete enanitos, o cazador, o príncipe e o espello.
Todos se reuniron na casa dos enanos e empezarón a falar sobre o sucedido. A nena ruborizouse un pouco o ver o principe azul. E comezarón a debatir, entón o cazador di:

-E mellor estar sin a reina malvada, se non, non libro de salvar a Brancaneves.
-Bueno ten un pouco de razón así non celebrariamos o funeral de Brancaneves. Dixo Sabío.
– E Brancaneves? -Preguntou Alicia- Tamén a cazarón?
-Sí. – Dixo con tristeza o príncipe- Estabamos no meu palacio e entón… PLUF! Capturou a miña esposa Brancaneves, eu pensaba que estaba comigo detrás da mesa pero non, a bruxa se a había levado, e penso que se non está aquí e por a miña culpa.
-Non te sentas culpable principe- Dixo esta con tristeza do pobre príncipe -Tan só e que a tua mente equivocouse, nada mais.
-Bueno alguén sabe onde vive a bruxa.
Alicia levantou a man e expliucoulles que tería que sair do conto.
-Sete enanitos sabedes facervos pasar por bonecos?
-Chica isto responde, a túa resposta!
Gruñon, quería saír xa do conto para liberar as personaxes perdidas.

-Príncipe, ti sabes facer de boneco de plástico?
-Sí. Respondeu este con moita emoción.
-E eu? Preguntou o cazador, tiña cara de querer esconderse baixo a cama por si a nai de Alicia o vira.
-Ti cazador iras baixo a cama.
Este pegou un chillido que seguro que se enteraban os veciños de Alicia. E ti espello sabes transparentarte? -Si. Dixo o espello.
-Pois farás que eres o meu espello. Dixo Alicia.
Alicia pronunciou o conxuro que decía así: “Personaxes máxicas deste conto que saian da historia e veñan a miña choza”
PLUF! Os sete enanitos, o príncipe, o cazador, o espello mais Alicia apareceron no seu cuarto e fixeron os seus papeles, porque Alicia sabía que a súa nai iba ao seu as cuarto 17:00 para preguntarlle que quería de merendar.
Entón a nai de Alicia que se chamaba Ángela preguntoulle:
-Que queres de merendar, Bi frutas tropical e sandwich de nozilla ou Bi frutas fresa e plátano e sandwich de xamón serrano con queixo?
-A segunda opción. Dixo Alicia disimulando que tiña un montón de personaxes de conto, pero entón Mocoso empezaba a estornudar e Alicia veloz coma un raio tirouse encima de Mocoso.
Bueno en que conto vive a bruxa?
Preguntou Alicia intrigada.
-No de Hansel e Grettel.- Dixo o espello- E vexo que agora mesmo esta secuestrando a Hansel e a Grettel.
-Pronunciarei o feitizo. Dixo Alicia
-“Miguitas de pan deixaron, o vento as levou Hansel unha casa atopou”
-Que siniestro e isto, seguro que Hansel e Grettel o pasarón fatal, ademais coa bruxa do conto perseguindoos tendrian moito medo. Eu non podería durmir.- Dixo Dormilón.
-Veña estamos todos unidos non pasara nada- Dixo Feliz. Nese conto so sobreviviu unha persoa que puña os pelos de punta, era a bruxa do conto, Alicia alertouse e deu alarma. A bruxa empezou a poñer obstáculos: unha ponte que aparecía e desaparecería. Alicia dixo que tiñan que seguir o ritmos da ponte. Tiñan que cruzar a ponte en 30 segundos. Primeiro o intentou Alicia e… Pasou a ponte ao igual que os sete enanitos, o cazador, o príncipe e o espello. A bruxa non entendia como pasaran, pero creou unha trampa millor, había unha señal que decia isto: PISAR OS DEBUXOS CON PIANOS.
-Veña ninguén é tan tolo como para pensar que nós fariamos caso a iso de pisar os pianos. Dixo Gruñón.
-Esperade e si é verdade que hai que pisar os pianos. Probarei a ver si é verdade ou non. PIN.- Alicia pisou un piano e non pasou nada.
-Di a verdade. Podemos tocar os pianos. Pero porque a bruxa nos diría a verdade. A lo mellor nos quere contar algo.
-JI,JI,JI. Oiuse ao fondo do bosque.
-Son eu a bruxa Coruxa, sei onde ten os personaxes de conto a bruxa Granuda. Cando cheguedes a zona onde esta a cascada meteros por alí. Alí ai un botón vermello, pois alí ábrese unha porta e ten aos personaxes de conto.
-Como o sabes? Preguntou Alicia- Che dixo algo?
-Pois si, dixo que entre ela e mais eu dominariamos os mundos de conto. Díxomo de bruxa a bruxa.
-Moitas grazas bruxa. Dixeron todos a coro.
-Esperade tamén ten cans gardiáns. E vos rompo o meigallo, ata logo.
Cando chegarón a cascada todos quedarónse coa boca aberta.
-Veña temos que ir a por Brancaneves. Dixo o príncipe.
Todos miraron ao príncipe con gesto serio.
-Que?- Preguntou o príncipe- Dixen algo malo?-
Todos asentiron coa cabeza pero entón veu un can gardián e todos metéronse detrás da cascada pero non atoparon ningún botón vermello.
-O encontrei, encontrei o botón. Dixo Alicia, e así era había un botón vermello no lateral da rocha.
-Veña Alicia pulsao. Alicia pulsou o botón e alí se encontraban todas as personaxes de todos os contos de Disney que tiña Alicia, ( en xeral todos).
-Ah, unha agradable sorpresa!- Dixo a bruxa Granuda- Mais personaxes para a miña colección, pero que temos aquí , a miña chica Alicia, a nena que a leido Cincenta centos de veces.
-Madrastra, con que eras ti a que creou esta triquiñuela, eh. Dixo esta con descaro.
-Pulsade o botón amarelo que hai na maquina. Dixo Ariel. Alicia avisou aos demais que tiñan que pulsar o botón amarelo. A madrastra trouxo mais cans gardiáns e un a un os forón destruindo, con auga ata que Alicia tropezouse e sen darse conta tocou o botón amarelo. E… PLUF! Todas as personaxes acabaron tiradas no chan frío e Alicia pronunciou as palabras para volver a casa coas personaxes e sacou todos o libros. E abriu un portal para cada libro e cada personaxe se ia metendo no conto e correspondente. E de a madrastra se encargou Cincenta obrigándoa a facer as tarefas da casa durante 2 anos seguidos.
Alicia nunca olvidara aquel día e o podía repetir as veces que queira, e tamén o pode ver porque o grabou todo.

Artigos relacionados

Back to top button