Despois de moito tempo, o Fulión de Raigada (Manzaneda) volvía neste Entroido a visitar á veciña aldea de Vilarmeao (Viana do Bolo). Chegaban rozando ás nove dunha fría e húmida noite á entrada de Vilar. Alí, varios representantes de Raigada solicitaban en verso o permiso para poder tocar. No seu decurso non faltaban as bromas, con intercambio de obxectos, así como as referencias á amizade entre ambas localidades e mesmo había un momento moi emotivo no que se lembraba a Paulino de Vilar, recentemente falecido.
Así, unha das Mázcaras comentaba que:
“Non podemos despedirnos,
sen unha persoa nombrar,
a que lle gustaba moito o folión
e del sempre nos imos lembrar.
Hai moi pouco tempo que marchou,
esta todo moi reciente,
que contento estaría,
ao vernos xuntos a toda esta xente.
Nesta noite
querémoslle dedicar
esta pequena fuliada
que trouxemos a Vilar.
Sempre lle trouxemos algún verso,
nunca o quixemos ofender,
el como era un gran home,
sempre nolo supo agradecer.
Ata sempre Paulino,
nunca te vamos a olvidar,
sempre nos acordaremos de ti
cando veñamos aquí a Vilar.
Vamos a deixarnos de tristuras,
que a festa debe comezar,
que aló onde queira que esté,
seguro nos está a escoitar”.
Ante a demanda de Raigada, o pobo de Vilar respondía agradecido concéndolles o permiso aos visitantes.
“E agora se ninguén máis quere falar,
que a corna, os bombos, as aixadas
e as chocas empecen a tocar
desde O Moredo ata o fondo do lugar”.
A partir de aí iniciábase unha ronda do fulión polo pobo, comezando pola zona dun souto de castiñeiros. Soaban, cornas, bombas e aixadas, acompañadas polo ritmo das chocas das Mázcaras nas súas danzas.
Fotos: Carlos G. Hervella.