Juan Prieto Cacabelos, coñecido como “Pichi”, é un afeccionado ao cicloturismo natural do Grove (Pontevedra) que se enganchou á bicicleta no ano 2015 da man de tres amigos. Ese mesmo ano un deles convidouno a facer o Camiño Francés e dende entón xa non parou. “Fixen todos os camiños xacobeos principais, o Francés, a Vía da Prata en solitario dende Sevilla, o Portugués con tres amigos, o do Norte dende Suíza… Tamén fixen rutas como a Carretera Austral en Chile de case 1.400 km ou a Volta a Península Ibérica con 4.000 km. Gústame a bicicleta e como teño tempo libre pedaleo”, explica Juan, asegurando que cada ano se marca un reto persoal e o deste 2021 será sen dúbida o máis especial porque é solidario.
“Este ano o proxecto que tiña en mente polo Ano Santo era facer Roma-Santiago de Compostela pero co tema da pandemia e ao non poder saír ocorreuseme facar algo diferente, a través da páxina de crowdfunding “Mi grano de arena” que se encargan da recadación”. Así nace “Os 7 Camiños, pedaladas solidarias”, un reto que consiste en facer os sete camiños galegos que chegan a Santiago de Compostela en bicicleta. “Nestes momentos tan difíciles que estamos pasando por causa do Covid-19, quero facer o meu primer reto solidario en favor de Caritas Parroquial de O Grove e a través deles, axudar a todas esas familias que o están pasando mal”, explica Juan.
En total serán uns 1.600 aproximadamente, os quilómetros que fará para completar o reto, que comezaba o 8 de abril en Tui facendo o Camiño Portugués ata Santiago. Despois facía o Camiño Sanabrés dende A Gudiña que terminaba este luns 12 de abril. Dende Santiago collía un autobús ata Ponferrada e hoxe, martes 13 de abril, comezaba o de Inverno que entra en Galicia por Valdeorras. “Farei noite no albergue de Xagoaza no Barco e continuarei ata Santiago, ao rematar farei o Francés dende Villafranca, o Primitivo e o do Norte para rematar co Inglés dende Ferrol, o último”.
Juan calculou 21 días para completar os sete camiños pero hoxe, na súa chegada ao Barco de Valdeorras recoñecía que pode que lle leve algo máis. “O Camiño de Inverno é moi duro, é un rompepernas tremendo, e tiña calculado catro días pero igual me leva cinco. Hoxe estaba o terreo blando pola chuvia e custoume chegar pero son cousas do camiño e hai que ir pouco a pouco”, explicaba intres antes de coller rumbo ao albergue onde pasará a noite, recoñecendo que a ruta “é espectacular, incrible, xa non só polas paisaxes senon pola xente, atópaste con detalles moi fermosos”.
Fotos: Carlos G. Hervella.